Кечадан олдин куни уйимизга 6 (5 эркак ва 1 аёл) мулозимлар келишди. Бири милиция кийимида экан. Тахминан 1,5 соат сўҳбат бўлди. Улар 2 нарсани ваъда қилишди: 1) фуқаролигимни тиклаш; 2) нафақамни тўлиқ ундириб бериш (12 йиллик). Мен сиёсий қочоқ эканимни Ҳукумат тан олди, чунки (а) мен Ўзбекистонга Франция ҳукумати берган сиёсий қочоқ паспорти билан Тошкент аэропортида муаммосиз кириб келдим; (б) Ўзбекистонга кириш визасини ҳам Ўзбекистон консули шу паспортга босиб берди. 3 кун илгари биринчи марта сафарга чиқдим – Гулистон шаҳрига бола-чақам билан бориб келдик. Йўл–йўлакай қурилган кўпқаватли уйларни кўриб ёқамни ушладим – аввалги Гулистондан асар ҳам йўқ: юзлаб ЯНГИ, ярқираган магазинлар туну–кун ишлаб турибди, кўчалар янгитдан асфальт қилинган. Таниш-билишларга савол бердим: «Сизлар Каримов даврини ҳам, Мирзиёев даврини ҳам кўрдиларинг. Фарқи борми? Бўлса – нимада?» Одамларнинг гапи: «Илгари одамлар бир–бирига гапиришга қўрқар эди, ҳозир одамлар ўз фикрини қўрқмасдан айтаяпти, ҳозир милициянинг бедодлигидан асар ҳам йўқ. Ойлик ва нафақаларни ўз вақтида беришаяпти. Маош ва нафақалар ой сайин оширилаяпти. Ишлаётган пенсионерлар маошини ҳам, пенсиясини ҳам тўлиқ олишаяпти. Мактабларга эркак ўқитувчилар қайтабошлашди – Каримов даврида мактабларда эркак ўқитувчилар деярли қолмаган эди» дейишди. Кеча Францияда қолган келиним билан узоқ гаплашдим. Ёзда катта неварам Доножон Даниель исмли таниш француз аёл билан Жиззахга келишадиган бўлишибди. Шу хабар мени қувонтирди – Доножон Францияга келганда 1-чи синфни битирган ёш қизча эди – ҳозир университетда ўқияпти. Шунақа гаплар. Толиб акаман.
|