|
Кечадан олдин куни уйимизга 6 (5 эркак ва 1 аёл) мулозимлар келишди. Бири милиция кийимида экан. Тахминан 1,5 соат сўҳбат бўлди. Улар 2 нарсани ваъда қилишди: 1) фуқаролигимни тиклаш; 2) нафақамни тўлиқ ундириб бериш (12 йиллик). Мен сиёсий қочоқ эканимни Ҳукумат тан олди, чунки (а) мен Ўзбекистонга Франция ҳукумати берган сиёсий қочоқ паспорти билан Тошкент аэропортида муаммосиз кириб келдим; (б) Ўзбекистонга кириш визасини ҳам Ўзбекистон консули шу паспортга босиб берди. 3 кун илгари биринчи марта сафарга чиқдим – Гулистон шаҳрига бола-чақам билан бориб келдик. Йўл–йўлакай қурилган кўпқаватли уйларни кўриб ёқамни ушладим – аввалги Гулистондан асар ҳам йўқ: юзлаб ЯНГИ, ярқираган магазинлар туну–кун ишлаб турибди, кўчалар янгитдан асфальт қилинган. Таниш-билишларга савол бердим: «Сизлар Каримов даврини ҳам, Мирзиёев даврини ҳам кўрдиларинг. Фарқи борми? Бўлса – нимада?» Одамларнинг гапи: «Илгари одамлар бир–бирига гапиришга қўрқар эди, ҳозир одамлар ўз фикрини қўрқмасдан айтаяпти, ҳозир милициянинг бедодлигидан асар ҳам йўқ. Ойлик ва нафақаларни ўз вақтида беришаяпти. Маош ва нафақалар ой сайин оширилаяпти. Ишлаётган пенсионерлар маошини ҳам, пенсиясини ҳам тўлиқ олишаяпти. Мактабларга эркак ўқитувчилар қайтабошлашди – Каримов даврида мактабларда эркак ўқитувчилар деярли қолмаган эди» дейишди. Кеча Францияда қолган келиним билан узоқ гаплашдим. Ёзда катта неварам Доножон Даниель исмли таниш француз аёл билан Жиззахга келишадиган бўлишибди. Шу хабар мени қувонтирди – Доножон Францияга келганда 1-чи синфни битирган ёш қизча эди – ҳозир университетда ўқияпти. Шунақа гаплар. Толиб акаман.
|
Шу кечаси азонда дарвозамиз эшигини кимдир таққиллата бошлади. Ҳамма ширин уйқуда, фақат мен компьютерим олдида у-бу нарсаларни ўқиб ўтирган эдим. Апил-тапил кийиндим-да, дарвоза томон югурдим. Совуқ, шамол изиллайди. Тақиллатган ким бўлса ҳам – “бечора совуқдан роса қалтираётган бўлса керак” деган хаёлда дарвоза эшикчасини тез очишга ҳаракат қилдим. Эшикчани очдим-у, қоронғу аралаш қотмадан келган, ёши 40ларга борган бир эркакга кўзим тушди. Танигандай, қаердадир кўргандай бўлдим, “Ҳаҳ, бу кишини қаерда кўрган эканман-а?” деб бир зум қараб турдим, у эса совуқдан тиши-тишига тегмай қалтираб турибди. Гапиролмайди! 
Мен Франциядан Ўзбекистонга ҳамоноқ бир катта мақола ёздим ва унда бир қатор таклифларни илгари сурдим. Мақолани президент девонига ва Вазирлар Маҳкамасига юбордим. Менга давлат идораларидан бирин-кетин хатлар кела бошлади. Шу пайтгача 6-7 та хат келди. Бошида қишлоғимизда свет тез-тез ўчиб турарди (суткада камида 2 марта), ҳозир эса деярли ўчмаяпти, охирги бир неча кун давомида бир марта ҳам ўчгани йўқ. ХУЛОСА: Ҳозирги президент даврида курашиб натижага эришиш мумкин экан.
Толиб ЁҚУБ
Толиб Ёқуб: 
Толиб Ёқуб: 
